Goed nieuws: Ad (PE1FTV) is er ook en hij heeft de bbq bakken en kolen meegenomen, dus kom maar op met je etenswaren op zaterdag.

En de weersverwachting is ook goed, dus niets staat een gezellige Eindhoven bbq in de weg ?

Komend weekeinde zijn er weer de IARU Velddagen wereldwijd en dat betekent dat een aantal leden van de Veron Afdeling 13 eropuit gaat. Vanaf donderdagavond hoop ik er al te zijn; op camping Den Oorsprong in Boxtel. 

Ik ben alvast begonnen met inpakken,  want vanaf woensdag ligt onze straat open. Dat betekent ook dat de Conqueror Comfort trailer niet mee kan, dus het wordt “old school” kamperen met een tent en een luchtbed. Na de 4000+ km van de afgelopen maand zal dat wel even wennen zijn ?.

Ik heb dus ook geen 90 liter koel/vrieskast, maar voor een weekendje voldoet de oude koelbox ook prima. Die staat in ieder geval alvast in de auto.

Op 9 aug zijn we van d’Orpheo Negro vertrokken (ja daar waren we inmiddels aangekomen en een dag blijven staan; van de tussenliggende dagen missen de verslagen nog) en naar Gien gereden, waar we op de camping in Poilly Lez Gien staan.

Dat is dus aan de overkant van de Loire met uitzicht op Gien. Hier zijn we ooit (2008) eerder geweest en het is een leuke plek om te staan met een heerlijk restaurant.

Vandaag zijn we even naar Gien op en neer gewandeld tot aan een terras met een chagrijnige dame (dus toen hadden we al weer gegeten en gedronken). Op de terugweg bleek er midden op de brug een cache te liggen (gauw even opgepikt) en nu zitten we lekker aan onze eigen bar in de schaduw te genieten van een drankje.

En tussendoor hebben we de stieren op de auto (en Conqueror) geplakt, die Sonja een week geleden bij een winkeltje in Spanje kocht.

Daar hebben we ook nog wel het nodige meegemaakt, maar dat verhaal komt nog.

Vandaag zijn we dus eidelijk aangekomen op het verste punt van onze vakantie: Kaap Finisterre (of Cabo Fisterra in het Gallisisch). Onderweg hebben we nog even inkopen gedaan. we kunnen alles lekker snel direct in de koelkast of voorraadkast laden buiten het bereik van de honden, alleen het vinden van de juiste spullen in zo’n vreemde winkel kost dan wel weer veel tijd 

De camping (Ruta de Fisterra) is geweldig: als je de straat oversteekt loop je zo het strand op.

En er was ruimte genoeg, dus we staan heerlijk onder de pijnbomen. Bij aankomst hingen de wolken wat laag, waardoor het af en toe wat miezerde en ook de volgende dag begon zo (“Ardennens droog”), maar ’s middags trokken de wolken weg, de zon brak door en we hadden een prachtig uitzicht op de Atlantische Oceaan.

We zij de 29e nog een dagje in Riaño gebleven en het dorpje zelf ingegaan. Het is leuk en mooi, maar redelijk toeristisch wat natuurlijk niet zo vreemd is op zo’n mooie plek.

Op zondag zijn we vertrokken richting Kaap Finisterre (Cabo Finisterra) via de mooie route, dus niet de snelste. Ongeveer halverwege (net iets voorbij Ponferrada) hebben we een camping uitgezocht (Valle do Seo). Dit bleek een kleine camping met ernaast een veld waar allerlei kampen georganiseerd worden. Er was er net een ten einde (meer dan 200 kinderen volgens de eigenaar) en daarom was de camping eigenlijk dicht (ik had het bord aan de ingang over het hoofd gezien). We mochten toch een nachtje blijven staan, alleen waren de bar en het restaurant dicht. Jammer, want het zag er wel gezellig uit. Na enig babbelen met de eigenaar kon ik wel een fles wijn kopen en een brood kreeg ik voor niks (want het was van de dag zelf, dus niet 100% vers). Op de (kleine) camping stonden alleen wat Spaanse gezinnen, die uiteraard weer verbaasd naar dat vreemde “Dhinng” keken. Eigenlijk was dit wel een hele mooie camping, ’s nachts was het echt doodstil, op het geruis van het riviertje na. Een volgende keer even vooraf bellen, want in juli en augustus zijn er veel kampen, maar als je die kunt vermijden is het een juweeltje!

Tja en dat krijg je dan als je je updates vanaf je telefoon verstuurd: één keer per ongeluk op de verkeerde plaats het scherm aanraden en je update is onderweg, ook al staat er geen letter tekst bij.

De eerste 3 foto’s spreken redelijk voor zich: het is een mooi verschijnsel wat zich hier regelmatig voordoet. Als het ’s morgens koud is, ligt er een dikke mist over het meer en soms zelfs op de camping. Komt de zon eenmaal op, dan zie je de mist veranderen in laaghangende wolken in het dal, die langzaam opstijgen en uiteindelijk boven de bergen verdwijnen. Het blijft fascinerend.

Maar nu even over de titel bij de foto’s: jaren geleden had ik voor mijn werk regelmatig contact met een medewerker van mijn klant die op het kantoor in Madrid werkte en toen hij een keer voor een vergadering op het hoofdkantoor in Eindhoven was, hebben we samen even koffie gedronken. Hijzelf en zijn vrouw bleken uit de omgeving van Riaño te komen en, min of meer gekscherend, spraken we af dat we elkaar dan mooi eens zouden kunnen ontmoeten als we beiden in de buurt zouden zijn. De pogingen daartoe zijn elke keer gestrand: in 2018 doordat we autopech hadden en dus niet meer zover Spanje in konden, in 2019 omdat we niet op vakantie gingen, in 20 en 21 wegens Covid en vorig jaar omdat we door alle gedoe met de registratie van de Conqueror maar 2 weken hadden en naar Denemarken zijn gegaan. Maar dit jaar leek het te gaan lukken, omdat hij precies in onze 2e week in de buurt zou zijn. Gisteren kwam hij met zijn vrouw naar de camping en het bleek dat hij een tafeltje had gereserveerd bij een naburig restauant wat hem was aangeraden. Venta de Eslonza heet het en het ligt in een heel klein dorpje waar je niet zou verwachten dat je zo lekker kunt eten. Nou dat kan wel en we hadden een geweldige middag. En nu maar afwachten of het ooit nog een keer gaat lukken.

En de laatste foto? Je zou haast vergeten dat we ook nog onze trouwe viervoeters bij ons hebben, die het prima doen en genieten van de wandelingen en lekker slapen (in de schaduw als het erg warm is).

Vandaag zijn we weer op tijd vertrokken op weg naar Riaño. Op de weg ernaar toe had ik een andere caravanwinkel gevonden en daar hadden ze een passende neuswielklem. Een lichteren dan eigenlijk de bedoeling is, maar daarmee komen we de vakantie wel door en als ik thuis (of eventueel onderweg) een zwaardere koop, hebben we in ieder geval een reserve. En volgens Murphy zullen we er dan nooit meer een probleem mee hebben :-). Op de oprit van de snelweg werden we nog even aangehouden voor een alcoholcontrole, maar de score was goed, dus we konden verder naar ons einddoel camping Riaño. 

Deze ligt boven het dorp aan het gelijknamige stuwmeer en je moet dus even flink klimmen. Onderweg had ik natuurlijk goed op de temperatuur van de motor gelet en rustig gereden. Maar deze helling ging toch maar in de Low Gearing; probleemloos!

Op deze (gemeente)camping kun je niet vooraf reseveren, maar als je op tijd bent (en zeker op een doordeweekse dag) is er vrijwel altijd plaats. zo ook deze keer (we hebben ook vaak geluk onderweg 🙂 ), dus we vonden een mooi plaatsje met uitzicht op het meer.

We hadden nog wat spullen in de koelkast, dus Sonja heeft noodles gekookt. Of misschien was het gewoon een smoesje en wilde ze alleen maar even lekker van onze prachtige keuken genieten.

We waren snel ingepakt en vertrokken om voor de siesta bij het caravanbedrijf te zijn, maar dat bleek gesloten. Ik was er al een beetje bang voor omdat het een feestdag in Spanje bleek te zijn (San Juan), maar feestdagen zijn soms regionaal en dan hangt het er vanaf waar je bent. Vandaag dus niet, dit is blijkbaar een landelijke. Voordeel was wel dat er weinig vrachtwagens op de weg waren op weg naar onze volgende stop bij Monumento al Pastor.

Het was een lekker rustig dagje op deze camping. De reviews varieren nogal en misschien is dat ook wel omdat wij Nederlanders nogal verwend zijn. Hier in de bergen is er soms weinig ruimte, dus alles is wat krapper. De camping staat, zoals wel vaker, vol het stacaravans en chaletjes en voor de “echte” kampeerders is er een centraal veldje met relatief kleine plaatsen, wat voor ons wat problematisch was omdat we de aanhanger eigenlijk niet konden afkoppelen. We stonden dus deels op een ander plaatsje, maar daar deed niemand moeilijk over. Met enig inschikken kon iedereen prima staan.
.

Wij vinden het een prima camping, het sanitair is mechanisch soms wat gammel, maar ruim voldoende en schoon en de mensen zijn, zoals meestal, erg vriendelijk.

Ik heb gisterenavond zelfs nog even voor tolk gespeeld tussen een Fransman en een Spnjaard om te zorgens dat het Spaanse busje goed kon staan. Vandaag is vrijwel iedereen weer verder gereisd; de camping is ideaal als doortrekcamping, want ze ligt dichtbij de weg, maar weer net zover weg, dat je daar helemaal geen last van hebt. Ik heb een caravan/aanhanger bedrijf gevonden, precies op onze route morgen, waar ik een nieuwe neuswielklem wil kopen.

’s Middags hebben we Avonds op het gezellige terras van het restaurant wat gedronken en gegeten en ’s avonds zijn we er uitgebreid gaan eten. Heerlijk!