We waren snel ingepakt en vertrokken om voor de siesta bij het caravanbedrijf te zijn, maar dat bleek gesloten. Ik was er al een beetje bang voor omdat het een feestdag in Spanje bleek te zijn (San Juan), maar feestdagen zijn soms regionaal en dan hangt het er vanaf waar je bent. Vandaag dus niet, dit is blijkbaar een landelijke. Voordeel was wel dat er weinig vrachtwagens op de weg waren op weg naar onze volgende stop bij Monumento al Pastor.
Dit is een kunstwerk uit 1961 bestaande uit beelden van een herder met een lammetje op zijn arm, zijn hond en zijn herdersjongen. Het was vroeger, toen ik er met mijn ouders een paar keer ben geweest, een echte attractie, waar veel mensen op afkwamen, maar in de loop der jaren is dat minder geworden, vermoedelijk omdat er verder geen “opgeklopte” attracties bij zijn. Er is ook een grotere, nieuwe weg naast gelegd, de oude weg dient nu eigenlijk alleen nog maar als toerit.
Het bijbehorende restaurant is er echter nog steeds en daar komen ook nog de nodige bezoekers, al ligt het wat afgelegen. Ik heb er in mijn jeugd nooit gegeten, dat was pas voor de eerste keer in 1990 of zo, maar sindsdien is het mijn favoriete restaurant, waar ik altijd heen ga op vakantie, al betekent dat soms wat extra klilometers. De sfeer, het eten en het wijnaanbod zijn geweldig (tip voor de Rioja liefhebbers: Coampillo Reserva, de lekkerste wijn die ik tot nu toe ooit gedronken heb).
.
Als we het restaurant bezoeken, kamperen we op de camping (ook niets bijzonders met wat velden tussen de stacaravans en chalets, maar de omgeving en het restaurant maken het de moeite waard). Zo ook deze keer en er gebeurde natuurlijk weer iets onverwachts: wegens de feestdag (denk ik) was de zaal van het restaurant ’s avonds gesloten, maar in het cafe (wat in de loop der jaren ook gezelliger is geworden) kon je gewoon eten. Dus dat hebben we maar gedaan, de kwaliteit van het eten en de wijn hadden er niet onder te lijden.
En, misschien overbodig om te vermelden, het personeel was uiterst vriendelijk.