We hadden inmiddels wel genoeg van drukt, dus was het plan om vrijdag de 11e een camping niet te ver van huis te vinden en dan de “Zwarte Zaterdag” lekker te blijven staan. Sonja had er één gevonden: Bellevue in Fumay op zo’n 250 km van huis af.

Voor alle zekerheid heb ik uiteraard gebeld en een plek gereserveerd en ook daardoor was het een ontspannen reis, want we waren zeker van een plaatsje. En het bleek een leuke “old school” camping direct aan de Maas. Er kwamen nog wat Nederlanders langs die eerst bij de naburige Camping municipal waren geweest (vol en bij nader inzien minder leuk), dus het vooraf bellen was wel slim gebleken.

Zaterdag hebben we een leuke wandeling in de buurt gemaakt en de luifel droog ingepakt (het had ’s nachts en ’s morgens wat geregend).

Op zondag begon de dag wat nevelig, maar get werd al snel droog

Dat was wel aangenaam bij het inpakken, tegen de tijd dat de zon de mist verjaagd had en het warmer begon te worden, hadden wij alles ingepakt.

De af te leggen afstand was maar beperkt en we hadden de hele dag, dus we kozen een binnendoor route (later een klein beetje bijgesteld), wat een prachtig tochtje opleverde zonder ook maar ergens in de file terecht te komen. En passant was de route ook veel mooier dan de saaie weg via Luik en Maastricht.

Met recht een supervakantie die ook weer wat leuke ideeën voor de toekomst heeft opgeleverd.

Op zaterdag (ja, nu weet ik het ook, dat doen we nooit meer) wilden we wat verderop langs de kust een camping zoeken. Nou, vergeet het maar: het leek wel of heel Spanje op vakantie was. Na een camping die we niet konden vinden, ergens in een plaats propvol met vakantiegangers, vonden we er één die we wel konden vinden. Bereikbaar via een smal weggetje met 10% helling wat ook nog de algemene toegang tot het strand bleek te zijn en natuurlijk was hij vol, dus we konden weer terug.

Bellen om een plaatsje te vinden leverde ook niets op: telefoonnummers bleken niet te bestaan of de telefoon werd niet opgenomen of alleen beantwoord door een antwoordapparaat met de mededeling dat je via de website kon reserveren. Leve de moderne tijd!

Toen de telefoon op de (uiterst simpele) camping “Playa de Arnia” bij Santander wel werd opgenomen, kreeg ik te horen dat zelfs zij vol zaten.

Uiteindelijk hebben we in de auto overnacht, in een dorpje naast een benzinepomp en een heerlijk restaurant, zodat we goed gegeten hadden. Er was ook een hostal, maar ja, ook daar waren natuurlijk alle kamers bezet.

Na een niet al te beste nacht besloten we dan maar via de snelste route (dus bij uitzondering via tolwegen) naar een plek te gaan waar zeker plaats zou zijn: d Órpheo Negro. Wel wat eerder weg uit Spanje dan oorspronkelijk de bedoeling was, maar zo was er ook niet veel aan. Volgend jaar gaan we in juni!

En wat voor plaats was er deze keer voor ons. We konden zomaar aan het meer staan en dat zonder vooraf te reserveren. Wat een verademing na de drukte; we zijn een paar dagen blijven staan met uiteraard een passend diner bij La Tropicana als afsluiting.

En zo zijn we op 9 aug naar Gien gereden (vooraf even gebeld: “ja hoor, natuurlijk hebben we plaats”).

We hebben 3 dagen op Ruta de Finisterre gestaan met de tweede dag ’s morgens regen, zodat we de luifel opgezet hebben. Daarna was het droog en dus zijn we de kaap opgegaan.

Er waren de nodige toeristen, maar het was niet overdreven druk en hier kon ik de foto maken die ik wilde hebben: de honden aan het “einde van de wereld” (hoewel dat eigenlijk nog wat verder weg ligt).

Na nog een heerlijke maaltijd aan het strand en een sfeervolle avond, waren we aan het einde van ons bezoek gekomen.

Op 3 augustus zijn we naar de baai van Ares gereden, waar ik in mij jeugd veel gekampeerd heb. De oude camping (Seselle) was er ook bij ons vorige bezoek al lang niet meer, maar een stukje verderop is de (inmiddels ook al bejaarde) camping O Razo, waar we, nog net aan het einde van een straatje, een plekje konden krijgen. Het kostte een uur om de kar op zijn plek te krijgen, maar we keken wel uit op de baai.

’s Morgens bij het wakker worden, keek ik vanuit mijn bed al uit over de baai recht op Ares, dat was voor de eerste keer!

’s Nachts zag je overal lichten en met veel moeite waren de boeien nog te vinden. Hoe anders dan vroeger toen je een paar lichtjes in Ares zag en verder alleen maar de boeien.

De camping is overigens, net als vroeger Seselle, vrijwel alleen bezet met Spanjaarden. Ik heb tijdens een wandeling geen enkel buitenlands nummerbord ontdekt, dus we waren als vanouds “Los Holandaises”. Op de diverse sanitairblokken stonden de watertanks (volgens mij nog gewoon van eterniet) alleen wel veel meer dan de enkele tank in Seselle vroeger (die regelmatig leeg was als je wilde douchen).

Onmisbaar tijdens de vakantie: gas!

De kleine flessen zijn voor de keuken en de grote voor de geiser. Ze zijn weer (bij)gevuld, dus we kunnen voorlopig vooruit.

Afgelopen weekeinde was ik op De Notenwei voor een minireünie met een paar klasgenoten van de middelbare school en dat leek me een mooie gelegenheid om nog wat laatste zaken na te lopen en eventueel aan te passen voordat de vakntie volgende week begint. Het was reuze gezellig met op vrijdag een bezoekje van Hans (PA3AZA) en zaterdag de klasgenoten, wat de nodige tijd kostte, dus al te veel tijd bleef er niet over, maar ik kon nog wel even de opstelling van de mast voor de hf-antenne uitproberen. Op deze foto staat de mast met de gele spanbanden aan de dissel en dat werkte prima. Ik heb me twee avonden ingemeld in het NTA, dus we zijn klaar voor de vakantie. Op mijn startpagina heb ik de tijden en frequenties die gebruikt werden voor het vakaantienet van wijlen PA0BWX gezet. Die wil ik gebruiken voor activiteit onderweg. In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat meerdere amateurs daar regelmatig actief zijn.

Inmiddels ben ik weer thuis en deze week gebruiken we de vrije uurtjes alvast voor het inpakken.

De vakantie komt snel dichterbij en dat betekent dat er nog van alles geregeld moet worden. De radiospullen zullen uiteraard ook weer meegaan en dat betekent zeker een mastje en een paar dipolen (80, 40 en 20 meter).

Maar inmiddels weet ik dat die niet overal op te hangen zijn en bovendien meestal pas aan de beurt zijn als de rest gedaan is.

Dit jaar neem ik daarom een paar extra antennes mee om in ieder geval iets te hebben wat snel beschikbaar is: links een 5/8 Kathrein voor 2m (heel lang geleden overgeomen van wijlen PA0BWX, bekend van het vakantienet) en rechts een Outbacker voor HF, beide op een magneetvoet.

De Outbacker zou ook op 80m moeten werken (wel handig als ik dan even de metalen trap weghaal), maar bij even kort testen, kreeg ik ‘m niet afgestemd. Op 40m lukte dat prima, hoewel de prestaties natuurlijk flink achterblijven bij de dipool, maar een slechte antenne is altijd beter dan geen antenne.

De testopstelling op dit plaatje is de Xiegu G-90 met een Xiegu powerpack (80 Ah volgens de specificaties), dus ik kan ook nog ter plaatste /P op stap gaan (misschien een keer vanaf een bergtop een poging wagen). We gaan het zien.