Op zaterdag (ja, nu weet ik het ook, dat doen we nooit meer) wilden we wat verderop langs de kust een camping zoeken. Nou, vergeet het maar: het leek wel of heel Spanje op vakantie was. Na een camping die we niet konden vinden, ergens in een plaats propvol met vakantiegangers, vonden we er één die we wel konden vinden. Bereikbaar via een smal weggetje met 10% helling wat ook nog de algemene toegang tot het strand bleek te zijn en natuurlijk was hij vol, dus we konden weer terug.

Bellen om een plaatsje te vinden leverde ook niets op: telefoonnummers bleken niet te bestaan of de telefoon werd niet opgenomen of alleen beantwoord door een antwoordapparaat met de mededeling dat je via de website kon reserveren. Leve de moderne tijd!

Toen de telefoon op de (uiterst simpele) camping “Playa de Arnia” bij Santander wel werd opgenomen, kreeg ik te horen dat zelfs zij vol zaten.

Uiteindelijk hebben we in de auto overnacht, in een dorpje naast een benzinepomp en een heerlijk restaurant, zodat we goed gegeten hadden. Er was ook een hostal, maar ja, ook daar waren natuurlijk alle kamers bezet.

Na een niet al te beste nacht besloten we dan maar via de snelste route (dus bij uitzondering via tolwegen) naar een plek te gaan waar zeker plaats zou zijn: d Órpheo Negro. Wel wat eerder weg uit Spanje dan oorspronkelijk de bedoeling was, maar zo was er ook niet veel aan. Volgend jaar gaan we in juni!

En wat voor plaats was er deze keer voor ons. We konden zomaar aan het meer staan en dat zonder vooraf te reserveren. Wat een verademing na de drukte; we zijn een paar dagen blijven staan met uiteraard een passend diner bij La Tropicana als afsluiting.

En zo zijn we op 9 aug naar Gien gereden (vooraf even gebeld: “ja hoor, natuurlijk hebben we plaats”).