26 juli Riaño

Vandaag zijn we weer op tijd vertrokken op weg naar Riaño. Op de weg ernaar toe had ik een andere caravanwinkel gevonden en daar hadden ze een passende neuswielklem. Een lichteren dan eigenlijk de bedoeling is, maar daarmee komen we de vakantie wel door en als ik thuis (of eventueel onderweg) een zwaardere koop, hebben we in ieder geval een reserve. En volgens Murphy zullen we er dan nooit meer een probleem mee hebben :-). Op de oprit van de snelweg werden we nog even aangehouden voor een alcoholcontrole, maar de score was goed, dus we konden verder naar ons einddoel camping Riaño. 
Deze ligt boven het dorp aan het gelijknamige stuwmeer en je moet dus even flink klimmen. Onderweg had ik natuurlijk goed op de temperatuur van de motor gelet en rustig gereden. Maar deze helling ging toch maar in de Low Gearing; probleemloos!
Op deze (gemeente)camping kun je niet vooraf reseveren, maar als je op tijd bent (en zeker op een doordeweekse dag) is er vrijwel altijd plaats. zo ook deze keer (we hebben ook vaak geluk onderweg 🙂 ), dus we vonden een mooi plaatsje met uitzicht op het meer.
We hadden nog wat spullen in de koelkast, dus Sonja heeft noodles gekookt. Of misschien was het gewoon een smoesje en wilde ze alleen maar even lekker van onze prachtige keuken genieten.

25 juli Monumento al Pastor

We waren snel ingepakt en vertrokken om voor de siesta bij het caravanbedrijf te zijn, maar dat bleek gesloten. Ik was er al een beetje bang voor omdat het een feestdag in Spanje bleek te zijn (San Juan), maar feestdagen zijn soms regionaal en dan hangt het er vanaf waar je bent. Vandaag dus niet, dit is blijkbaar een landelijke. Voordeel was wel dat er weinig vrachtwagens op de weg waren op weg naar onze volgende stop bij Monumento al Pastor.
Dit is een kunstwerk uit 1961 bestaande uit beelden van een herder met een lammetje op zijn arm, zijn hond en zijn herdersjongen. Het was vroeger, toen ik er met mijn ouders een paar keer ben geweest, een echte attractie, waar veel mensen op afkwamen, maar in de loop der jaren is dat minder geworden, vermoedelijk omdat er verder geen “opgeklopte” attracties bij zijn. Er is ook een grotere, nieuwe weg naast gelegd, de oude weg dient nu eigenlijk alleen nog maar als toerit.

Het bijbehorende restaurant is er echter nog steeds en daar komen ook nog de nodige bezoekers, al ligt het wat afgelegen. Ik heb er in mijn jeugd nooit gegeten, dat was pas voor de eerste keer in 1990 of zo, maar sindsdien is het mijn favoriete restaurant, waar ik altijd heen ga op vakantie, al betekent dat soms wat extra klilometers. De sfeer, het eten en het wijnaanbod zijn geweldig (tip voor de Rioja liefhebbers: Coampillo Reserva, de lekkerste wijn die ik tot nu toe ooit gedronken heb).

.
Als we het restaurant bezoeken, kamperen we op de camping (ook niets bijzonders met wat velden tussen de stacaravans en chalets, maar de omgeving en het restaurant maken het de moeite waard). Zo ook deze keer en er gebeurde natuurlijk weer iets onverwachts: wegens de feestdag (denk ik) was de zaal van het restaurant ’s avonds gesloten, maar in het cafe (wat in de loop der jaren ook gezelliger is geworden) kon je gewoon eten. Dus dat hebben we maar gedaan, de kwaliteit van het eten en de wijn hadden er niet onder te lijden.
En, misschien overbodig om te vermelden, het personeel was uiterst vriendelijk.

24 juli Solopuent Castiello de Jaca

Het was een lekker rustig dagje op deze camping. De reviews varieren nogal en misschien is dat ook wel omdat wij Nederlanders nogal verwend zijn. Hier in de bergen is er soms weinig ruimte, dus alles is wat krapper. De camping staat, zoals wel vaker, vol het stacaravans en chaletjes en voor de “echte” kampeerders is er een centraal veldje met relatief kleine plaatsen, wat voor ons wat problematisch was omdat we de aanhanger eigenlijk niet konden afkoppelen. We stonden dus deels op een ander plaatsje, maar daar deed niemand moeilijk over. Met enig inschikken kon iedereen prima staan.
.
Wij vinden het een prima camping, het sanitair is mechanisch soms wat gammel, maar ruim voldoende en schoon en de mensen zijn, zoals meestal, erg vriendelijk.
Ik heb gisterenavond zelfs nog even voor tolk gespeeld tussen een Fransman en een Spnjaard om te zorgens dat het Spaanse busje goed kon staan. Vandaag is vrijwel iedereen weer verder gereisd; de camping is ideaal als doortrekcamping, want ze ligt dichtbij de weg, maar weer net zover weg, dat je daar helemaal geen last van hebt. Ik heb een caravan/aanhanger bedrijf gevonden, precies op onze route morgen, waar ik een nieuwe neuswielklem wil kopen.

’s Middags hebben we Avonds op het gezellige terras van het restaurant wat gedronken en gegeten en ’s avonds zijn we er uitgebreid gaan eten. Heerlijk!

23 juli, pechdag op weg naar Spanje

we waren mooi op tijd klaar voor het vertrek, maar ik was even afgeleid en vergat daarom het neuswiel van de aanhanger op te draaien. Dat bleek dus bij het uitrijden wcheef te zijn gaan staan en toen ik probeerde dat te corrigeren door langzaam achteruit te rijden, brak de klem af. Balen, maar de kar hing gelukkig al aan de auto.
Onderweg in de bergen begon de motor te koken. We zijn twee keer gestopt om de dampbellen kwijt te raken en het de koelvloeistof bij te vullen met water (ik was de tank vergeten mee te nemen). door de grote druk was er namelijk nogals wat uitgespoten via de radiator (die weer keurig dicht bleek na afkoelen).
Bij het eerstvolgende tankstation heb ik meteen een tank met koelvloeistof (en olie, want die had ik ook niet meegenomen).
Door al dat gedoe waren we om 7 uur nog onderweg en dat was de slutingstijd voor de camping Solopuent Castiello de Jaca, waar we naar toe wilden. Vlug even gebeld en de situatie uitgelegd, geen probleem als we nog een uurtje later kwamen.
En daar staan we nu, een dagje uitblazen en vanavond eens kijken hoe het restaurant is.
Morgen naar Monumento al Pastor en in Pamplona naar de aanhangwagenbedrijf om een nieuwe beugel voor het neuswiel te kopen.
O ja, als we weer thuis zijn wil ik toch eens kijken of ik de tussenbak van een Disco, die in mijn auto zit, niet kan (laten) vervangen door een originele Defenderbak. Dat zou beter moeten werken met zo’n zware aanhanger. Deze vaknatie verder goed uitkijken in de bergen en het kalmpjes aan doen.

D’Orpheo Negro 23 juli

We zijn van wonsdag t/m zaterdag op d’Orpheo Negro gebeleven, wat elke morgen bij het opstaan dit mooie uitxicht opleverde. Het was, zoals gewoonlijk, niet echt druk en dat is lekker rustig. Alleen het rijtje plaatsen direct aan het meer is doorgaans vol.
De eerste avond hebben we de tent in recordtijd opgezet, zodat we nog op tijd waren om te eten bij La Tropicana. Dat is een hotel/restaurant aan de weg, direct naast de ingang van de camping. Ook de laatste avond zijn we daar gaan eten en tot slot hebben we nog even een afzakkertje genomen in de bar van de camping. Dit was als altijd weer genieten.

Camping d’Orpheo Negro

Gisteren alweer zijn we ruim 400 km naar het zuiden gereden. Eenmaal voorbij Orleans merk je dat het minder druk is op de wegen. Onderweg hebben we boodschappen gedaan en op de parkeerplaatsen bij de winkels, maar ook langs de weg is het minder vol en zoveel schoner. Vlak na Perigieux vonden we zomaar een prachtige plek voor een laatste stop
Daarna was het nog maar een kort stukje naar camping d’Orpheo Negro in Douville. Mijn favoriet in Frankrijk, dit is mijn 11e bezoek sinds de eerste keer in 1989. Er is in de loop der jaren wel het nodige veranderd: de huidige eigenaresse is de kleindochter van de eigenaar in 1989. Toen huppelde als klein meisje rond in de receptie waar ze nu zelf de zaken bestiert. Maar gelukkig is het nog steeds even leuk om hier te komen

Verzonden vanaf Outlook voor Android<aka.ms/AAb9ysg>

Dagje uitrusten op camping Les Lilas in Pithiviers

Maandag waren we natuurlijk toch weer wat later weg dan gepland en hoewel we ruim om Parijs heenreden (Francilliene) konden we toch nog even genieten van drukte en vertraging.
Uiteindelijk kwamen we bij een camping op de route en die bleek vol te zijn. We hadden niet gereserveerd, maar eerlijk gezegd, zag het er ook uit als een echt luxe vakantiepark, dus niet helemaal onze smaak.
Toen maar even de volgende campings in zuidelijke richting gezocht en geprobeerd te bellen: na een aantal opgeheven telefoonnummers of antwoordapparaten, kreeg ik na de eerste keer overgaan al gehoor bij Les Lilas. “Geen probleem”  volgens de eigenaar en hij wilde ook best even wachten, want we moesten nog ruim 50 km rijden. Achteraf geen probleem (als ik beter op de klok had gekeken, we waren er een half uur voor sluitingstijd.
En wat een juweeltje: niet groot, uiterst vriendelijke eigenaar, (gereviseerde) voorzieningen (prima en schoon), ruime plaatsen, prettige prijs (E 20, en de honden mochten weer voor niets), heerlijk rustig en op loopafstand van het dorp, waar we vandaag even heengewandeld zijn en van een uitgebreide lunch hebben genoten.

De eerste dag: we zijn onderweg

Het leek er even op, dat het weer zo’n vertrek zou worden als de afgelopen jaren: de daag voor vertrek nog lang niet klaar en dan uiteindelijk een dag (of soms twee) later vertrekken. Maar deze keer is het toch gelukt. Vanmoprgen hebben we nog een hoop gedaan, maar uiteindelijk zijn we om half twee vetrokken.
Dan kun je natuurlijk njiet zo ver komen, dus hadden we gedacht tot Compiegne te komen, maar met de nodige vertraging, bleek dat ook niet haalbaar en besloten we naar Camping du grand Sart te gaan (Sainghin en Melantois).
Eigenlijk net over de grens maar toch in Frankrijk. Je zult ‘m tevergeefs zoeken in de ANWB gids, want het is een simpele camping met wat verouderd (maar werkend en schoon) sanitair en verder vrij weinig voorzieningen. Vol met vaste stacaravans, maar wel erg vriendelijke mensen en prima om voor een nachtje onderweg te staan. Het echte vakantiegevoel is er, nu kijken hoe ver we morgen komen.

Inladen

Onmisbaar tijdens de vakantie: gas!

De kleine flessen zijn voor de keuken en de grote voor de geiser. Ze zijn weer (bij)gevuld, dus we kunnen voorlopig vooruit.

Laatste testrun

Afgelopen weekeinde was ik op De Notenwei voor een minireünie met een paar klasgenoten van de middelbare school en dat leek me een mooie gelegenheid om nog wat laatste zaken na te lopen en eventueel aan te passen voordat de vakntie volgende week begint. Het was reuze gezellig met op vrijdag een bezoekje van Hans (PA3AZA) en zaterdag de klasgenoten, wat de nodige tijd kostte, dus al te veel tijd bleef er niet over, maar ik kon nog wel even de opstelling van de mast voor de hf-antenne uitproberen. Op deze foto staat de mast met de gele spanbanden aan de dissel en dat werkte prima. Ik heb me twee avonden ingemeld in het NTA, dus we zijn klaar voor de vakantie. Op mijn startpagina heb ik de tijden en frequenties die gebruikt werden voor het vakaantienet van wijlen PA0BWX gezet. Die wil ik gebruiken voor activiteit onderweg. In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat meerdere amateurs daar regelmatig actief zijn.

Inmiddels ben ik weer thuis en deze week gebruiken we de vrije uurtjes alvast voor het inpakken.