De luifel staat en net op tijd, want er kwam een man met een grasmaaier en daar ging de bloemenzee. Ik snap het wel, maar vond het toch zonde.
Dankzij de luifel en scheerlijnen (en de auto) sloeg hij mijn plek maar grotendeels over, dus daar staan de bloempjes nog en ze worden bezocht door van alles en nog wat aan insecten. Dat alles onder toeziend oog van Nariz en Fay die, meteen nadat de luifel stond, verhuisden naar hun plek naast het wiel om daar uit te rusten van het niet meehelpen bij het opzetten.
Onderdeel van de wandelingetjes is via het hekje op de foto weer op het veld van het VeluwschKarakter komen, wat vroeger gewoon bij de Paasheuvel hoorde. Dat was ook zo in 1997 toen ik hier kwam voor mijn eerste VPK bezoek. Het weggetje was de hoofdingang van het hele terrein (nu alleen nog van De Passheuvel zelf) en de bloembakken stonden half op de weg (als snelheidsremmers). De VPK-receptie huisde in een container die op de splitsing stond, waar je op de foto een groen bord ziet staan
. Daar schreef ik mij in bij Lucas (PE1LMU) die het VPK organiseerde en werd verteld dat rechtsaf leidde naar de Zonnehal met alle activiteiten en linksaf naar de velden (die doorgang is nu dicht). En daar ging ik, 2 jaar geleden omschreven als “een begrip in de wereld van radiostations in het veld” toen ik een Gouden Speld kreeg, maar die eerste keer met een geleende mast en hf-antenne, want die had ik zelf niet. En nu kijk ik vanuit mijn plekje op het weggetje wat ik toen bereed, zonder te weten dat ik er 27 jaar later weer zou zijn en nog steeds met veel plezier. Tot slot de opmerking over Deel 1: ook de antennes moeten nog opgezet worden, maar eerst krijgen de honden eten. Reageren? Kan niet via de pagina, maar wel via email naar pa3dwj[at]gmail.com